In de buurt van Jericho leidt onze gids ons over afgezet, bezet terrein naar de enige dadelkwekerij die hier nog in handen is van de oorspronkelijke eigenaars. Een tiental Palestijnse families verdienen van oudsher hun brood met het kweken van dadels en groene pepertjes, ( zie afbeeldingen ). Ze zijn inmiddels volledig (!) omsingeld door joodse bezetters die systematisch de betere landbouwgronden inpalmen, de rechtmatige eigenaars verdrijven en het schaarse water monopoliseren. Zelfs de toegangsweg naar de kwekerij is eenzijdig tot privé terrein verklaard. De Palestijnen kunnen hun grond slechts bereiken bij gratie van de bezetter. Deze grendelt de toegang vaak hermetisch af, bij voorkeur als de dadels rijp zijn en naar de markt gebracht moeten worden.

De situatie is natuurlijk onhoudbaar en zal verder escaleren, zoals het altijd gaat met joden. Ze pikken in wat ze willen, wanneer ze willen. Toch geen haan die er naar kraait ! In een wanhopige poging hun eigendom, hun enige bestaansmiddel uit de klauwen van de dieven te redden, en te voorkomen dat ze een blauwe morgen voor voldongen feiten gesteld worden, slapen de Palestijnen nu beurtelings in een geïmproviseerd kampement op hun kwekerij, ( zie afbeelding ). Het is uiteraard niet omdat ze in hun recht zijn dat ze gerechtigheid mogen verwachten.

We proberen uit te zoeken of de komst van en permanentie door vredesbrigadisten ter plekke haalbaar is.